Κουκλάκια
2006 – Γκαλερί TinT, Θεσσαλονίκη.
Λενιώ Παπαντωνοπούλου
Ιστορικός τέχνης
Η ίδια σημειώνει:
“Ξεδιπλώνοντας ένα σεντόνι στο εργαστήριό μου, ένοιωσα να ξετυλίγεται μπροστά μου μια ολόκληρη ιστορία, ένα παραμύθι. Αισθάνθηκα πως αυτό το σεντόνι με κάποιες ακόμα αθλητικές φανέλες μου, κουβαλούσαν μια ολόκληρη ιστορία και πως ήταν ο μοναδικός συνδετικός κρίκος με το παρελθόν μου.
Αφορμή αυτής της ιδέας νομίζω, στάθηκε η αλλαγή κατοικίας μου. Βρέθηκα ξαφνικά σε ένα εντελώς καινούργιο χώρο, σε ένα περιβάλλον με σχεδόν εξ’ολοκλήρου καινούργια αντικείμενα. Κάποια από τα παλιά αντικείμενα που μεταφέρθηκαν στο εργαστήριο ήταν και αυτά τα σεντόνια. Άρχισα να τα κεντάω, να τα ζωγραφίζω, να κατασκευάζω και να φωτογραφίζω έτσι, έναν κόσμο παραμυθένιο, ονειρικό, από κούκλες, με πρίγκιπες, πριγκίπισσες, ιππότες.”
Μέσα στην ατμόσφαιρα της μαγείας που σκηνοθετεί , η Πολίτη δίνει στην πραγματικότητα της εμπειρίας του θεατή μια ποιότητα παραμυθιού. Ράβει και χρωματίζει τη δική της συναισθηματική γεωγραφία και μετατρέπει τις επιφάνειές της σε καθρέφτες της μνήμης, σε αισθητηριακές προβολές από την περιοχή του οράματος, του ονείρου και της φαντασίας. Αποθησαυρισμένες εικόνες, οι κούκλες της αναδύονται και εμφανίζονται στατικές, και σιωπηλές, δραπέτες σε πείσμα της φθοράς που επιφέρει ο χρόνος, τμήματα μιας αφηγηματικής αλληλουχίας.
Η Πολίτη φέρνει το θεατή της αντιμέτωπο με ένα προσωπικό απόθεμα εικόνων που αφήνουν υπόνοιες χωρίς σαφείς νύξεις. Τα περιβάλλοντα που δημιουργεί και φωτογραφίζει εγκλωβίζουν την ενέργεια της, αντηχούν την ενδιάθετη τάση για ταυτότητα. Και για την Πολίτη η γυναικεία ταυτότητα είναι τόσο εύθραυστη που κρέμεται από μια λεπτή κλωστή. Κλωστή, κλωστές τα εργαλεία της, στην πραγματικότητα όμως τα έργα της είναι φτιαγμένα από αναμνήσεις και αναπολήσεις, συνειρμούς και συσχετισμούς. Σε συναγερμό μνήμες, απωθημένες επιθυμίες, φαντασιώσεις, εμπειρίες και θεάσεις, συνθέτουν αυτή την έμμονη και σιωπηλή παρουσίαση που ξεπερνά την οπτική διατύπωση διαθέσεων και συναισθημάτων.
Στη βαθύτερη ουσία τους, τα έργα της είναι ένας αγώνας να παγιδευτεί ο χρόνος στο παρόν, ο χρόνος που μέσα από την εικαστική δημιουργία της Πολίτη υποκειμενοποιείται και τα ξεχωριστά επίπεδά του γίνονται διάφανα, αλληλοκαλύπτονται και εναγκαλίζονται με τη δύναμη της θηλυκής μαγείας.